geschreven op 20 April 2023
EEN BUITENGEWOON VERHAAL OVER “ZIJ DIE HET WAARD IS OM BEWONDERD TE WORDEN”.
De naam Miranda betekend: Zij die het waard is om bewonderd te worden. Ik weet niet of mijn ouders dit wisten voordat zij mijn namen kozen. Maar het is in ieder geval een naam die ik met trots draag. Voor vandaag is het in ieder geval wel passend voor de titel van blog.
Ik geloof in de magie in het leven. Ik maak regelmatig dankbaar gebruik van beeldspraak en metaforen. Vandaag is geen uitzondering. Dus hier is een stukje uit mijn “book of life”.
We beginnen met een metafoor die waarschijnlijk voor mede NLP-ers herkenbaar is.
De bus: Ik was voordat ik aan m’n opleidingen begon een prima bestuurder van mijn eigen bus. Lekker aan het rijden op mijn levenspad. Na de laatste beurt in de garage ben ik echter, zonder na te denken, achterin de bus gestapt. De bus op cruise control. Daarbij ook “even” vergeten om ook mijn hart en buik in te checken. Ik had de alarmlampjes wel zien branden maar we reden nog. Dat je daarmee je hele motor kapot rijdt, daar denk je op dat moment niet aan.
Hoofdstuk 1: mijn opleiding systemisch coachen en trainen. Hier heb ik al eerder een blog over geschreven.
Hoofdstuk 2: Training NLP practitioner.
Mijn volgende stap NLP. De hoofdpersoon (ik) ben inmiddels bij het NTI NLP in Limmen terechtgekomen. Wat een avontuur. We hebben gelachen, we hebben gehuild. Ik heb een fantastische tijd gehad en ontzettend veel nieuwe inzichten gekregen. Daar ook her-ontdekt hoe dapper en waardevol ik ben. Waar ik daarmee naartoe kon was nog niet helemaal duidelijk.
Hoofdstuk 3: NLP master practitioner
De bourgondiër in mij schreeuwde dat die NLP training naar meer smaakte. Het sprak mij wel aan om master van mijn eigen Universe te worden. Een sprookje is geen sprookje als onze hoofdpersoon geen heldhaftige avonturen zou beleven. Ook de master practitioner voldoet aan deze verwachting. Hiervoor neem ik je mee naar Sherwood Forest-like Limmen.
Ik, de wounded warrior, liep nog steeds rond met een pijl door het lijf waar ooit een super groot hart zat. Ooit ergens in het leven opgelopen en door de jaren heen was er steeds meer aan blijven hangen. Zo’n uitstekende pijl is net een kapstok. Een prima excuus om er van alles aan te hangen. Of je dat nu wil of niet. Als je master van je Universe wil worden, dan word je dat niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen! Die pijl moest eruit. Die pijl hoort niet meer bij hoofdstuk 2. Tijdens de training was deze pijl zorgvuldig verwijdert en zat nu in mijn rugtas. Bij de practitioner had onze warrior al geroepen: Let’s go all the way…. Dus de volgende stap was wederom voorwaarts.
Voorwaarts betekende in dit geval vooruit stappen volledig in je kracht dóór je angsten heen. De zorgvuldig verwijderde pijl op een target die al mijn wensen en dromen bevat. Datgene waar ik heen wil. De andere kant van de pijl komt op de keelchakra. Het meest gevoelige plekje bij je keel.
Mijn innerlijke demoon zat al te gniffelen… Dat is wel een hele drastische manier om je stil te krijgen. Goed gevonden! Top oefening! Dit gaat je NIET lukken!! Om in trance te komen had ik The Universe alone van Duran Duran aangevraagd voor op de achtergrond. Om master te worden van mijn eigen Universe wilde ik graag in trance komen met een voor mij passend nummer. Ondanks een storing met de WiFi besloot ik toch een poging te wagen ook al kon mijn nummer niet afgespeeld worden. Dat lukte alleen niet! Blijkbaar was de WiFi essentieel om ook mij te connecten met mijn higher self en met mijn superpowers.
Oooh shooot!! Daar schoot ik spontaan mijn pijl knetterhard terug mijn hart in!!
Op dat moment breekt mijn innerlijke demoon los van de ketting. Schreeuwend…. Zie je wel dat je het niet kan!! Ik zei het toch! wahaha… daar sta je dan met je pijl! Voor ik er erg in had, was ik in gevecht met mijn demoon! Ik voelde dat ik die stap naar voren kon zetten. Maar mijn demoon schreeuwde zo hard dat ik niet in trance kwam. Terwijl het zo simpel was. Kwestie van even connecten met mijn hoger zelf en klaar. Bij iedere poging voelde ik de pijl bijna door mijn huid gaan. Ik hoor mijn demoon lachen Hahaha….en maar schreeuwen! De meest nare dingen! Precies die dingen die ik NIET wil horen. Alles wat ik ALTIJD hoor op de momenten dat ik door wil pakken! Ik werd verscheurd door verdriet, woede en onmacht. Ik kan dit!! DIT moment is precies waar mijn pijl symbool voor staat! Daarvoor moest ik wel mijn demoon weer aanlijnen. Die was echter niet van plan om op te geven. Ik laat mijn demoon schreeuwen en concentreer mij weer op mijn target. Na enkele minuten hoor ik: Niet vechten!! Laat je niet van de wijs brengen, het is mijn magiër die spreekt. Zachtjes en liefdevol zegt hij: Stop met vechten. Go with the flow. Als hij niks heeft om tegen te vechten dan is de lol er snel af. Stap even uit het veld. Doe het gewoon op een ander moment. Nooit geschoten is sowieso mis. Nu heb je even mis geschoten. Niemand is perfect. Soms moet je even oefenen voordat je iets kunt. Je kunt gewoon nog een keer schieten. Laat even los en pak je kracht terug.
Ik sleurde mijn demoon en de restanten van mijn positieve flow het veld af. Dit is een andere tactiek dan blijven vechten met mijn demoon. Even pauze en doe ik een 2e poging. Dát is nieuw! Mijn demoon is ondertussen hysterisch aan het lachen en roepen: Je denkt wel dat je dit kunt maar je ziet het! DIT is nu precies wat ik bedoel. Iedere keer ben je er nét. Dan denk je dat je mij de baas bent. Als het eropaan komt ben ik er ook gewoon weer bij om je te weerhouden. Ik stop je om volop in je kracht te gaan staan en te gaan stralen! Je bent gewoon wéér de enige die het niet kan!!
Erm… wéér de enige die het niet kan? Mag ik je er even aan herinneren dat ik ook de opdracht bij de practitioner ook volbracht heb!! Ik voel mijn superpowers als een witte wolk om mij heen zweven maar ze glippen steeds weg als ik wil connecten. Geïrriteerd roep ik naar mijn demoon: “Ga eens even terug in je hok vriend! Leuk dat je er was maar ga maar even jezelf vermaken! Roep mij maar als er écht iets is.” Verbaasd bleef mijn demoon nog schreeuwen. “Hey.. kom op nou…dat doe je anders nooit? Hey daar! Heeyyy!!! Ik zou maar eens wat gaan presteren om te compenseren wat je allemaal tekort komt!! Kom op nou!! Speel nou mee! “
Ik stop mijn hand in de bek van m’n demoon. Ssshtt… nu dicht die muil! Ik heb het allemaal al zo vaak gehoord. Perceptie = projectie. Kijk in de spiegel draak! zeg ik. Ik gooi hem opzij terwijl ik een minachtend blik op hem werp. Met zijn staart tussen de benen zie ik hem naar zijn bench lopen.
Na mij kwamen er nog wat cursisten. Allemaal helden. Allemaal stapten ze vol vertrouwen naar hun toekomst, richting hun verlangens. Mijn demoon werd steeds tammer. Ik hoor hem zeggen: Shoot, het lijkt erop dat ze dit gewoon best wel zou kunnen. Ga mij nou niet vertellen dat jij DAT gewoon gaat doen!! Dat was het moment waarvan ik voelde: Dit is MIJN moment.
Ik stapte het veld in. Overhandigde mijn pijl en target.
De WiFi deed het inmiddels ook weer zodat ik Duran Duran kon horen. Bij de eerste tonen connecte ik volop met mijn superpowers. Ik weet waarom ik hier sta, waar ik nu sta in het leven en waar ik naartoe wil. Het was meer dan duidelijk waar mijn pijl symbool voor staat. Mijn demoon zat in zijn bench en hield zich wijselijk op de achtergrond”. Terwijl mijn hart vol stroomde met de innerlijke kracht. In tegenstelling tot de eerste opdracht bij de practitioner, was het een warme, zachte liefdevolle flow. Mijn magiër fluistert… concentreer je, je kunt dit..je voelt precies wanneer…
Ik luister naar de tekst…
In plain view the mistakes we’ve made
but is there anything you’d really want to change
Ik wéét dat ik VOEL wanneer het moment is om vooruit te stappen zonder mezelf te bezeren:
……………….
I’ll see you in some other lifetime
on the other side of what we’ll never know…
Op dát moment stap ik voorwaarts!!
De pijl versplinterd… en daarmee ook mijn oude verhalen……..
Ik geef ze aan mijn demon en zeg: Eat this! Ga daar maar lekker op kluiven. Nu braaf zijn! Bovendien, de volgende keer dat je vervelend gaat lopen doen krijg je een schapenpak! Ga je maar ergens anders lopen mekkeren!
Ik wordt omarmd door een cirkel van liefde. Mijn mede cursisten staan om mij heen. Mijn ogen ontmoeten prachtige ogen. Allen staan ze toe dat ik hen in hun ziel mag ontmoeten. Ik hoor Simon Le Bon op de achtergrond zingen:
How beautiful the closing down
The fading out, it spins and goes around
With darkness and the heart of man
And here we are back where it all began……
Even was ik in het centrum van mijn eigen Universum!
Eén met iedereen…..
Zielen die op eerste gezicht compleet mijn tegenpool zijn. Maar als je een laag dieper kijkt, net zo vol van liefde en kwetsbaarheid hier staan als ik. Ieder met gelijksoortige thema’s en gelijksoortige verlangens. Allen in een ander jasje. Letterlijk in andere vormen en maten.
Ik hoef nergens heen waar het beter is! Het is hier prima zoals het nu is.
Dit IS mijn doel én mijn bestemming. Het zat al die tijd al gewoon in mij. Er hing alleen een zwarte wolk omheen waardoor ik het even niet zag. Maar als je maar genoeg licht erop schijnt dan zie je dat het de werkelijkheid wellicht anders is dan vanaf de plek waar je eerst stond.
Nog steeds zijn er zielen die niet in sprookjes geloven!! Mijn verlangen is dat iedereen de magie in zichzelf en de anderen kan voelen zoals ik op dit soort momenten voel. Nu ik dit typ word ik wederom opgezogen door die energie! Een krachtiger anker dan dit kun je bijna niet bedenken. De pijl staat symbool voor alles wat mij heeft geraakt. Die pijl staat ook voor oude verhalen, patronen die mij niet meer dienen. Time to face the Universe alone, maar niet eenzaam. Terug naar de plek waar ik ooit ben begonnen omdat ik nu een nieuw verhaal kan gaan schrijven. Ook letterlijk.
Het nummer van Duran Duran – The Universe alone staat symbool voor veel situaties.
Ik associeerde tot nu toe vooral met de week voor het overlijden van mijn vader. Mijn vader was terminaal ziek en heeft het dappere besluit genomen om zelf te kiezen wanneer het voor hem niet meer dragelijk was. Nu is het ook een positief anker geworden. Donker en licht gaan hand in hand. Weer afscheid nemen van wat is geweest en dan dapper vooruit stappen. Alleen ditmaal weer in verbinding met mijn hart én mijn buik. Samen met mijn demonen, mijn hulpbronnen, én de mensen die in mijn hart horen.
The End??
Mocht je nu denken: dan komt er een olifant met een hele grote snuit en die blaast het verhaaltje uit! Think again! Natuurlijk niet! Ik ben pas net begonnen met the book of life. Wordt vervolgd….
